Bapak siri 10 (Umara',ulama'.murabbi)

Kampung yang telah di bina belum ada ketua,bapak tidak melobi jiran tetangga untuk di pilih menjadi ketua,bapak juga tidaklah mendaftarkan nama untuk di calonkan,dan bapak juga tidak menjamu penduduk kampung di warung makan cendol dan pecal, supaya mereka memlih bapak menjadi ketua.Bapak seorang mualim,seorang murabbi,bukan seorang umara’,bapak tidak berminat pun menjadi pemimpin,sebab bapak tahu tanggungjawab pemimpin besar,sebelah kakinya di pintu neraka. Bapak telah mengusahakan Pak Ad Manan untk menjadi ketua kampung. Beliau penduduk berbangsa melayu, bahasanya dialek melayu Perak, yang lainnya adalah suku jawa dan banjar.Beliau bukan peneroka,beliau sudah ada tanah di kampung luar,lalu membeli tanah yang telah diteroka di kampung itu,seorang yang berharta tetapi dermawan.Bapak rasa beliau berpotensi menjadi ketua.Bapak telah mengusahakan sehingga bertemu Menter Besar Perak ketika itu iaitu Datuk Ghazali Jawi.Memang tidak salah pilihan bapak,Pak Sidang Abdul Manan seorang yang berkarisma, berkhidmat penuh dedikasi,tiada memilih kroni,dan tiada selera berkorupsi. Beliau tidak memberi anak-anak serta saudara maranya sebarang peruntukan rakyat atau menurap jalan kerumahnya,beliau berkhidmat untuk rakyat. Sehingga akhirnya beliau telah dikurniakan pingat PJK.

Pak Sidang Abdul Manan sangat hormat pada bapak, walaupun usianya lebih tua beliau panggil bapak abang,sebagai penghormatan. Setiap kali anak-anak bapak masuk asrama beliau akan menyumbang sejumlah sumbangan yang agak besar,beliau berbuat demikian bukan kerana korupsi tetapi tanda rasa bersyukur atas kejayaan anak buahnya,sedangkan anak-anaknya sendiri tidak berpeluang. Semasa kakak menunaikan Haji pad tahun 1996 beliau telah menghuluran sampul surat yang berisi rm100 kepada kakak dan suami setiap seorang.Semoga Allah merahmati Allahyarham Pak Sidang Abdul Manan.